Orman ve Ormanci

Köyümüzü diyer köylerden ayıran belirleyici bir sınırı olmadığı gibi üzerine tapulu hiçbir orman arazisi de yoktur. Köyümüzü dört yönden çeviren ormanlar tamamen devlete ait olup belirli aralıklarla büyük çapta kesim yapılmaktadır.

Keresteler işlenmek üzere fabrikalara yollanır. Köylünün ormandan ağaç kesmesi katiyyen yasak olup ağır cezası vardır. Bunun yanı sıra mevsiminde av yapmak ise serbestir. Köylü yakacak ihtiyacını yılda bir defa keisme müsade edilen eylül, ekim ile kasım ayraında 15 gün içinde karşılar. Yakacak kesimi bir ormaman memuru gözetiminde yapılır, işe yaramayan ve kurumuş ağaçların kesimine müsade edilir.

Orman Işletmesi toplumun odun hammadde ihtiyacını karşılamak amacı ile kesim yapacağı zaman köylüye bu işte çalışmalarını teklif eder. Yıllarca köylü orman kesiminde çalışmış, metreküp hesabına göre ücret almıştır. Günlük kazancı 50 liraya kadar çıkmıştır. Bu çalışmalarda yaşlı, hasta, fena şekilli, kesime olgun ve sıkışık ağaçlar kesilir. Ev yapılmak istendiğinde Orman Işletmesine müracat edilir kendilerine 12 metreküp'e kadar odun kesmesine müsade edilirdi. Orman arazisi bir cm kalınlığında Humus tabakası ile kaplıdır.

• Geyik, Elik, Ayi, Keklik
• Yaban Domuzu, Tavsan
• Tilki, Sansar, Karaca, Kurt
• Sincap, Porsuk, Yilan

Ormancıların ikamet edebilmesi için 1952 yılında köyün başına Orman Bakanlığı bir ormancı evi yapılmasına karar verdi ve yapılan ihaleyi Yiğren Köyü‘nden Ali Ziya isimli müteahhit kazandı. Orman dairesinden gelen projeye göre temel atılarak inşaat başladı. Fakat mühendisler atılan temeli beğenmeyip söktürerek yeniden yaptırdılar. İki oda şeklinde inşa edilen orman evi, kalın direkler ve kalaslar boyuna ve enine dikilerek araları kerpiç ve ateş tuğlası örülerek bitirildi.

Su kıtlığı çekildiği için inşaata kağnı arabaları ile su guğlek'den çekilerek getirildi. Köylü, bir kağnı suyu 70 kuruş karşılığında taşıyarak çalıştılar. Dışı sıvanarak boyanmış olan ormanci evi uzun yıllar köyümüzde kalan ormancıların ikametgahı olmuştur. Şu an ise malesef yarı harabe bir halde dış duvar sıvaları dökülmüş, iç döşemeleri ve pencereleri kırılmış bakımsız bir durumdadır. Aslında geçmişe sahip çıkma adına ormancı evi tamir ve restore edilip, misafirhane şeklinde dizayn edilerek köyümüzün hizmetine sunulabilir. B

Orman, Toprak, Iklim üzerine "Boyaybat Orman Isletme Müdürlügü Bilgileri" PDF formatında okuyabilirsiniz. [38 KB]

1952 yılından itibaren Kargi ile Boyabat arasında geniş bir alana yayılmış Karageriş ormanlarını koruma ve kollama görevini yürüten ormancılar, köyümüzde orman evinde, köylünün özellikle Bayram Aslan'ın evinde ikamet ederek icraatlarını yaklaşık 40 sene buradan yapmışlardır. Köyümüzün böyle önemli bir işe mekan seçilmesi bizler için onur kaynağı olmuştur.

Boyabat Orman Müdürlüğü'nün atadığı ormancılar birer veya ikişer kişilik ekipler halinde görev yaptılar. Yeşil resmi elbise giyer, şapka takarlardı. Yaya veya atlı olarak ormanları gezer, gözetler, kaçak kesimleri, orman ününlerini, yabani av hayvanlarını korurdu. Izinsiz kaçak ağaç kesenleri yakalar zabıt tutup "Boyabat Orman Mahkemesi" ne suç duyurusunda bulunurdu. Görev alanları komple Karageriş ormanlarından oluşmaktaydı. 30 yıl gibi uzun süre yanısıra kısa devre çalışan birçok ormancı bölgemizde görev yapmıştır. Iş başına gelen ilk Ormancı Fahri Çaglar'dır. Son ormancılar ise Hüseyin Ören ve Sevket Çengel'dır. Ormancıların görevi 1992 yılında sona ermiştir.

Orman işletmesi 1980 yılından itibaren ormancılara yardımcı olmaları için "Orman Işçileri" istihdam etti. Bunlar ormanda yangın gözetleme, ağaç damgalama, kesme, ölçme, orman temizliği, orman için tel çekme ve fidanlama işi ile uğraştılar. Bu işçiler 18 kişiye kadar çıkıp mevsimlik çalışır, yazın görev yapıp kışın evde kalırlardı.

Ormancıların görevini 5 kişiden oluşan "Orman Işçileri Timi" üslendi. 2007 yılına kadar görevde kalan Orman işçileri ağırlıklı olarak yangın gözetleme ve orman kesim işlerini yine köyümüzden yürütmüşlerdir.

Dağtabaklı köyü etrafındaki ormanlarımızın işletimi ve korunması; Sinop Orman Bölge Müdürlügü'ne baglı, Boyabat Orman İşletme Müdürlüğü, Karageriş Orman İşletme Şefliği'ne aittir.

Ormancı ve Orman Muhafaza Memuru'nun görev almadığı günümüzün modern hizmet anlayışnı bölgemizde Karageriş Orman İşletme Şefliği üstlenmiştir ve görevleri şunlardır:

1 ) . Yapılan planlar esas alınarak ağaç seçmek ve damgalamak.
2 ) .Teknik esaslara göre ağaç kestirmek, parçalara böldürtmek, taşıma ve istif işlerini yaptırmak.
3 ) . Dikili ağaç ve yuvarlak odun ölçü tutanağı hazırlamak. Orman yollarının planlanması ve alt yapıların yapımı, tamir ve bakımını yaptırmak.
4 ) . Ormanların geliştirilmesini, usulsüz ve kanunsuz kesimlere, tabii afetlere, yangınlara, muhtelif zararlılara karşı korunmasını ve gerekli kontrolleri sağlamak, suçlular hakkında kanuni tahkikat yaptırmak.
5 ) . İyi vasıflı koru ve baltalık ormanlarında gençleştirme ve bakım çalışmaları yapmak, yeni ormanlar kurmak.
6 ) . Bozuk vasıflı ormanları daha verimli orman haline getirmek. Mevcut ormanla- rımızdan rasyonel bir şekilde faydalanmayı sağlamak. Orman köylülerine orman- da çalışabilecek iş istihdamı yaratmak.

Ormanlarda kesilecek ağaçların miktarı 10 yılda bir hazırlanan ve Anakra tarafından onaylanan planlar cervesinde ilgili şef tarafından belirlenmektedir.
Kesilen ağaçlar büyük tonajlı kamyonlarla "Orman Emvali Depolarına" taşınmakta ve orada açık ihale ile satılmaktadır. Kesim yapılan yerler ile seyreltme yapılan orman alanları tel örgü içerisine korumaya alınarak tekrar ağaçlanması sağlanır.

Kesimleri o civarın orman köyleri yapmakta eğer o bölgede bu işi yapacak köylü yoksa civara en yakın köylülere yaptırılmakta veya özel sektöre verilmektedir.
Kesimler "Orman İşletme Şefliği"nin kontrolünde yapılmaktadır. Kesilen odunlardan o civarda bulunan köylere ihtiyaçları miktarında verilmektedir. Alınacak ihtiyaç yakıtı eğer üretim artıklarından toplanırsa Ster`i yani bir metreküpü 0,70 kuruştan, eğer yapılan hazır odunlardan alacaklarsa Ster`i 37,00 liradan alınmaktadır. Işletme Şefliğinin görevlileri ormaniyeye ait özel araçlarla orman bölgesini rutin bir şekilde dolaşır; kaçak kesim, yangın, ormana zarar verenleri takip eder, gerekli önlemleri alırlar.

Ben Hüseyin Ören, 01.01.1957 Karabük ili Yenice kazası doğumluyum. Şu an Bartın ilinde ikamet etmekteyim.
Kastamonu Orman Bölge Müdürlüğü'ne bağlı Boyabat Orman İşletme Müdürlüğü Karageriş Orman İşletme Şefliği'nin sınırları içerisinde kalan Dağtabaklı Köyü'nde orman işletmesine ait ormancı evinde ikamet ettim. Kaldığım 1985-1990 yılları arasında orman muhafaza me-muru olarak görev yaptım. Görevim esnasında Dağtabaklı Köyü halkı ile iç içe yaşayarak ormanların korunmasına, kesim sürütme işlerini beraberce yürüttük. O dönemlerde köy muhtarı rahmetli Kazım Aslan’a şükran borçluyum. Hatta köy sakinlerinde,n Mustafa Kavukcu , "onbaşı" namıyla anılan Selahattin Kavukcu ve Raşit Sevimoğlu, bana orman konusunda çok yardımcı oldular.

1985 senesinde göreve ilk başladığım zamanlarda köyde su yoktu. DSI’ nin çeşmesine gider omuz ağacıyla bakraçlarla eve su taşırdık. Köylüler tarlalara ekin biçmeye gittikleri zaman ben de onlara yardıma giderdim. Köylülerin ellerindeki tırpan denilen malzeme ile ekin biçmeye yardımcı olmaya çalışırdım. Köylü ise bana: "aman ormancı! Sen bu işten anlamıyorsun. Ekin biçerken tırpanı taşa vurursun." derlerdi.

1987 yılında eşim üçüncü çocuğumuza hamileydi. Köyde doğum için şartlar çok kısıtlıydı. Eşim her an doğum yapabilirdi. Orman İşletme arabası, eşimi Boyabat’a hastaneye ulaştırmak için köy içinde beklemişti. Buna rağmen doğum orman evinde gerçekleşti. Hüseyin Aslan 'ın eşi "katıhamur" lakaplı Satı Aslan ablamız doğuma yardımcı olmuş sonra kapıya çıkmıştı. Ben de "kız mı erkek mi?"diye sordum. Abla bana yüzünü ekşiterek " bu da kız oldu " diye söylemişti. Bu, seneler geçmesine rağmen unutamadığım bir anıdır

O yıllar da köyde hayvancılık çok olduğundan pire de çok olurdu. Rahmetli annem ve babam ilk kez bizlerin ziyaretine gelmişti. Burada "kamyonlarla pire vardır." derdi. 35 sene sonra bu yıl (Temmuz 2022) kızım çok ısrar ettiği için doğduğu toprakları görmeye, Dağtabaklı Köyüne gittik. Kızım doğduğu evi gördüğünde duygulanarak ağladı. Ben de bir orman teşkilat emeklisi olarak ormancı evini yıkılmaya yüz tutmuş harabe bir halde görünce içim sızladı ve çok üzüldüm. Dagtabaklı Köyü'ne vardığımda, zamanında hoş sohbetimiz olan birçok kişinin vefat ettiğini teessürle öğrendim. Sağ olan Mustafa Kavukcu ve eşi Elif Teyze ayrıca Ali Rıza Kavukcu’ya çok teşekkür ederim. Bizlerle çok ilgilendiler.

Ormancı olarak görev yaptığımız zamanlar ormanları at ile değil, günlük en az 10 km civarında yaya olarak yürür teftiş ederdik. Ormanda suç işleyen veya kaçak kesim yapan kişileri yakalar, hakkında suç tutanağı tanzim ederdik. Suç tutanağı ilgili orman şefliğine verilir oradan evraklar ilgili işletme müdürlüğüne gönderilir. Ordan dava servisi kanalı ile Cumhuriyet Savcılığı'na intikal eder, ondan sonra hakime ulaşır, suçlu hakkında karar verilirdi. Dağtabaklı Köyü'nde tek ormancı olarak kaldım. Teftişlere çoğu zaman yalnız çıktım. Çoğu üretim işleri dahil diğer yöre omancıları geldiği zaman ormanları toplu olarak dolaşırdık. Ormandan bırakın sadece bir ağaç kesmeyi, derenin içindeki taşı kaldırıp götürmenin dahi suç sayıldığı bir kamu düzeni içinde görev yaptık.

Resmi uniforma olarak yeşil renkete takım elbise, başımıza; üzerinde metalden iki meşe yaprağı ve iki meşe palamutu amblemi olan olan büyükçe bir şapka giyerdik. Sağ göğsümüzün üzerinde isim ve sicil numaramızın yazılı olduğu bir şilt asılı, metal düğmeli uzunca bir ceket, gömlek ve kıravat, ayaklarımızda ise çizme olurdu. Köylüler bizlere yaptığımız görevden dolayı büyük saygı duyar, hürmet eder ve temkinli olurlardı.

Köylüye yakacak odun alma imkanı verilir, fiyatlar her yıl orman genel müdürlüğünce tespit edilirdi.Tekrar geçmişe dönersek, kış aylarında ulaşım zor olduğu için traktör ile Boyabat’a pazara alış-verişe gidildiğinde en az beş çuval un alınır, diğer kumanyalar fazlaca tedarik edilerek eve konurdu. Pazara gidemediğimiz aylar olurdu. Hey gidi günler! Buna rağmen o günler yinede aranıyor.

Güncellendi: 13.02.2024